hed

Kurdî

navdêr, nêr

Wate

1. sinor, hidûd, tixûb
2. merz

Ji wêjeya klasîk

Çûn di erdê da û pa û mayî mat
Pirr girî û xweş girî bê hed gelek— (Mewlûda Kurdî ~1470, Mela Hisênê Bateyî)

Herwiha

• ĥed

Bide ber

• hemd

Ji

Ji erebî حد

Bikaranîn

Lêker:

• hed kirin
• hed danîn

Navdêr:

• hedkirin
• heddanîn

Rengdêr:

• hedkirî

Jê

• bêhed
• bêhedî
• bihed
• bihedî
• hednas
• hednasî
• hednenas
• hednenasî
• hednezan
• hednezanî
• hedzan
• hedzanî

Werger

• Elmanî: Ende ^→ de n
• Erebî: ^?النیاط ^→ ar
• Farisî: حد ^→ fa
• Inglîzî: extent ^→ en, limit ^→ en, perimeter ^→ en
• Tirkî: limit ^→ tr, sınır ^→ tr, tol ^→ tr, had ^→ tr, kapak taşıl ^→ tr, ^?kapak taşı ^→ tr