hed

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hɛd/
• Kîtekirin: hed

Navdêr

hed n

1. sinor, hidûd, tixûb, merz
   • Çûn di erdê da û pa û mayî mat
     Pirr girî û xweş girî bê hed gelek — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Herwiha

• ḧed

Bide ber

• hemd

Jê

• bihed
• bihedî
• bêhed
• bêhedî
• hed danîn (lêker)
• hed kirin (lêker)
• heddanîn (navdêr)
• hedkirin (navdêr)
• hedkirî (rengdêr)
• hednas
• hednasî
• hednenas
• hednenasî
• hednezan
• hednezanî
• hedzan
• hedzanî

Etîmolojî

Deyn ji farisî حد, ji erebî حَدّ (ḥadd).

Werger

• Almanî: Ende → de n
• Erebî: ^?النیاط → ar
• Farisî: حد → fa
• Îngilîzî: extent → en, limit → en, perimeter → en
• Tirkî: limit → tr, sınır → tr, tol → tr, had → tr, kapak taşıl → tr, ^?kapak taşı → tr