hafiz

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hɑːˈfɪz/
• Kîtekirin: ha·fiz

Navdêr

hafiz m yan n li gorî maneyê

1. Kesê ku tiştek ji ber kiriye, kesê ku tiştekî ji ber dizane.

   Hafizê Quranê.

2. Kesê Quranê ji ber kiriye.
   • K'ez û sazend-i mehfilha«
     Ji Hafiz qutbê şîrazî
     Mela fehm er bikî razî — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)
3. Kesê ku bi çavên xwe nikare tiştan bibîne.

   Hevmane: kor, bêçav

   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• hafez
• hafîz
• ḧafez
• ḧafiz
• ḧafîz

Jê

• hafiz bûn (“kor bûn”, lêker)
• hafiz kirin (lêker)
• hafizbûn (navdêr)
• hafizbûyî (rengdêr)
• hafizî
• hafizîtî
• hafizker
• hafizkirin (navdêr)
• hafizkirî (rengdêr)
• hafiztî

Etîmolojî

Ji erebî حَافِظ (ḥāfiẓ), dema niha ya حَفِظَ (ḥafiẓa, “muhafeze kirin, ezbere zanîn”), eleqedarê hafize.

Werger

kesê Quranê ji ber kiriye

• Erebî: حافظ → ar
• Farisî: حافظ قرآن → fa
• Îngilîzî: hafiz → en (a Muslim who has memorized the whole Qur'an)
• Tirkî: hafız → tr

kesê tiştekî ji ber kiriye

• Erebî: حافظ → ar
• Îngilîzî: a person who has memorized something, word perfect → en
• Tirkî: hafız → tr (bir şeyi ezberlemiş kimse)

kesê nikare bibîne

• Îngilîzî: blind man → en
• Tirkî: görme engelli → tr