hêsa

Kurmancî

Rengdêr

hêsa

1. rehet, aram, ne westiyayî, ne aloz, bê nexweşî, bêderd, bêkul, bêkeder, bê-êş
   • Ku dilê mirov hêsa be, mirov nanê xwe li xweliya ber agirê xwe xe jî û bixwe, xweş e. — (Pendek pêşiyan, wergirtin ji M. E. Bozarslan: "“HÊSA” Û “HÊSAN”, NE “ASAN”, Demanu.com.tr, 9/2005)
2. tena, hêwir, vehewiyayî, tebitî, hêmin, asan, asûde, aşt^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• hêsatî
• hêsayî

Etîmolojî

Hevreha hêsan, soranî ئاسان‎ (asan), farisî آسان‎ (asan), ji zimanên îranî, têkilî asa, asayîş, asûde.

Werger

• Almanî: einfach → de, leicht → de, schlicht → de
• Farisî: آسان‎ → fa
• Tirkî: basit → tr, hisse → tr, kolay → tr, rahat → tr

Mane

hêsa (cureyê peyvê?)

1. Guhartoyeke hêsan (“ne zehmet, ne dijwar”).