fetih

Kurmancî

Bilêvkirin

• fetḧ

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	fetih	fetih
Îzafe	fetiha	fetihên
Çemandî	fetihê	fetihan
Nîşandera çemandî	wê fetihê	wan fetihan
Bangkirin	fetihê	fetihino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	fetihek	fetihin
Îzafe	fetiheke	fetihine
Çemandî	fetihekê	fetihinan

fetih mê

1. vekirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. dagirkirin, deverek bi şerî standin
   • Wexta nû min bi dest nivîsîna kurdî kir, gupgupa dilê min bû. Wek ko min keleh fetih dikirin, ez bibûm şêrê Elî. — (Brahîm Xelîl Sirûcî: Ez nizanim çima Yaşar Kaya, Mesûd Tek û Kemal Burkay bi tirkî dinivîsin, Nefel.com, 8/2008)

Herwiha

• feth

Têkilî

• fatih
• fatîhe
• fethe

Jê

• (Lêker) fetih kirin

• (Navdêr) fetihkirin

• (Rengdêr) fetihkirî

Etîmolojî

Ji erebî فتح‎ (fetḥ), hevreha aramî ܦܬܚܐ (pitaxa), îbrî פתח (pêtax). Ji eynî rehî: Fatih, fatihe, fethe, Fetah, Feteh...

Werger

• Tirkî: fetih → tr

Tirkî

Navdêr

fetih

1. vekirin, feth, zeftkirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)