feqîh

Kurmancî

Mane

feqîh (cureyê peyvê?)

1. kesê ku di dîn de pisporiyê digere

Ji wêjeya klasîk

• Nabalix û ebleh û sefîh in
  Ya zahid û sofî û feqîh in
  Ew cahil û ummî û sefîl in — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: فقیه‎ → fa