fasid

Kurmancî

Rengdêr

fasid

1. niyetxirab, xirab, bêbext, bêexlaq
   • Bawer kir û gote merdê qasid
     »Ey pîr, meke tu fikrê fasid
     Ger fewt bikim cemî'ê ferdan — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: فاسد‎

Bide ber

• fasiq

Têkildar

• fesad

Jê

• fasidî
• fasidîtî
• fasidtî
• (Lêker) fasid bûn
• (Lêker) fasid kirin

• (Navdêr) fasidbûn
• (Navdêr) fasidkirin

• (Rengdêr) fasidbûyî
• (Rengdêr) fasidkirî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Werger

• Almanî: ^?korrupt → de
• Erebî: ^?بائر‎ → ar
• Fînî: paha (ihminen)
• Îngilîzî: vicious → en, mischief-making → en, perverse → en, immoral → en

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	fasid	fasid
Îzafe	fasida	fasidên
Çemandî	fasidê	fasidan
Nîşandera çemandî	wê fasidê	wan fasidan
Bangkirin	fasidê	fasidino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	fasidek	fasidin
Îzafe	fasideke	fasidine
Çemandî	fasidekê	fasidinan

fasid mê

1. niyetxirab, xirab, bêbext, bêexlaq
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)