fırlamak
Lêker
[biguhêre]fırlamak
- pekîn, pengizîn, hilpekîn, ferqizîn, filitîn, hilperin, hilfirîn (bi lezgînî, ji nişka ve ji cihê xwe derketina tiştekî)
- bel bûn, beliqîn, zoq bûn (ji cihê xwe hebek bi der ve ve belbûna tiştekî)
- Gözleri dışarı fırlamıştı. ― Çavên wî bel bûbûn.
- rabûn, hilperîn (ji bo zêdebûna buhayê tiştan)
- Altın fiyatları fırlamış. ― Buhayê zêr rabûye.
- baz dan, rabûn, çeng bûn, hol bûn, qiloz bûn (nişkav ji cihê xwe rabûn)
- Yataktan fırladı. ― Ji nav cihan baz da.
- Gözleri yerlerinden fırladı. ― Çavên wê ji nav serê wê baz dan.