ezan

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. bangê nivêj, gazîkirina bo nivêjê

Herwiha

• azan

Bide ber

• asan

Bikaranîn

Lêker:

• ezan dan
• ezan xwendin

Navdêr:

• ezandan
• ezanxwendin

Ji

ji erebî أذان (eðan) ji أذن ([eðine: guh dan, guhdarî kirin), têkilî izin, miwezin, ji proto-samî *ʾuðn- (guh), hevreha aramî ܐܕܢܐ (eðna: guh), îbrî אדנא (edna: guh)

Jê

• ezander
• ezanderî
• ezanxwîn
• ezanxwînî

Werger

• Farisî: بانگ ^→ fa, اذان ^→ fa
• Erebî: أذان ^→ ar
• Inglîzî: adhan ^→ en, Islamic prayer call, call to prayer ^→ en
• Tirkî: ezan ^→ tr

Tirkî

Navdêr

ezan

1. bang, azan