ezan

Kurdî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ɛˈzɑːn/
• Kîtekirin: e·zan

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	ezan	ezan
Îzafe	ezana	ezanên
Çemandî	ezanê	ezanan
Nîşandera çemandî	wê ezanê	wan ezanan
Bangkirin	ezanê	ezanino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	ezanek	ezanin
Îzafe	ezaneke	ezanine
Çemandî	ezanekê	ezaninan

ezan mê

1. bangê nivêj, gazîkirina bo nivêjê

Herwiha

• azan

Bide ber

• asan

Jê

• (Lêker) ezan dan
• (Lêker) ezan xwendin
• (Navdêr) ezandan
• (Navdêr) ezanxwendin
• ezander
• ezanderî
• ezanxwîn
• ezanxwînî

Etîmolojî

Ji erebî أذان‎ (eðan) ji أذن ([eðine: guh dan, guhdarî kirin), têkilî izin, miwezin, ji proto-samî *ʾuðn- (guh), hevreha aramî ܐܕܢܐ (eðna: guh), îbrî אדנא (edna: guh)

Werger

• Farisî: بانگ‎ → fa, اذان‎ → fa
• Erebî: أذان‎ → ar
• Inglîzî: adhan → en, Islamic prayer call, call to prayer → en
• Tirkî: ezan → tr

Tirkî

Navdêr

ezan

1. bang, azan