erz

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. rû, şerm
2. erd, ax, zemîn, zevî, xak, erazî, milk, mewda
3. sûd, mifa, kelk, feyde, qezenc, qazanc

Herwiha

• arz

Bide ber

• ariz

Ji

Ji erebî

Bikaranîn

Lêker:

• erz kirin

Navdêr:

• erzkirin

Rengdêr:

• erzkirî

Jê

• erzî

Ji wêjeya klasîk

Sed cangiramî min hebin
Bavême rê erzan e reqs
Girişme û raza berî— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Farisî: شرف ^→ fa, افتخار ^→ fa, درخت سرو ^→ fa, ^?عرضه ^→ fa
• Inglîzî: face ^→ en, earth ^→ en, use ^→ en, benefit ^→ en
• Tirkî: sunu ^→ tr