ereb

Kurdî

navdêr

Wate

1. gelek e li çendîn welatên Rojhilata Navîn û bakurê Efrîqayê dijî
2. her kesa/ê ji wî gelî

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: عه‌ره‌ب

Ji wêjeya klasîk

Mîm metle'ê şemsa ehed ayîne sifet kir
Lami' ji 'ereb berqê li fexxarê 'ecem da
Da şahidê esma bi hemî wechî binasîn— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Bikaranîn

Lêker:

• ereb kirin

Navdêr:

• erebkirin

Rengdêr:

• erebkirî

Herwiha

• arab
• 'arab
• areb
• 'areb
• 'ereb

Ji

ji erebî عرب ('ereb) ji akadî erabu (rojava, rojavayî - ji ber ku ereb ji asûriyan rojavatir dijiyan). Ji eynî rehî: xerb.

Jê

• erebandin
• erebandî
• erebdost
• erebdostî
• Erebistan
• Erebistana Siûdî
• erebistanî
• erebî
• erebîaxiv
• erebîpeyiv
• erebîtî
• erebînas
• erebînasî
• erebîner
• erebînerî
• erebînî
• erebîst
• erebîzan
• erebîzanî
• erebîzar
• erebîzarî
• erebîziman
• erebîzimanî
• erebîzm
• erebnas
• erebnasî
• erebperist
• erebperistî
• erebvan
• erebvanî
• erebyar
• erebyarî
• erebzan
• erebzanî

Bi zaravayên kurdî

• Kurmancî: ereb
  • Reşwanî: erew

Werger

• Elmanî: Araber ^→ de m
• Erebî: ^?العرب ^→ ar, ^?العربان ^→ ar
• Farisî: اعراب ^→ fa, عرب ^→ fa
• Inglîzî: arab ^→ en, arabian ^→ en
• Tirkî: arap ^→ tr