diya (yekî) ji bo xwedê nanekî germ dan

Kurmancî

Biwêj

diya (yekî) ji bo xwedê nanekî germ dan

1. ji bo xerdayina heweedaran, ji bdayeke rizgarbûne re tê gotin

   keça inin, herhal diya te ji ho xwedc nanekî gerîn dabû, naxwe niha tu di nav rewşeke xeter de bûyî. (bnr. çîrok) "diya (yekî) ji ho xwedê nanekî germ dan ji mnlhatekc tenê keçek û lawek diminin. kcçik ji birayê xwe mezintir bûye. keçik çiqasî gihîştî, giran û biaqil bûye, lawik jî ew qas nehs, bercdayî û dînik bûye. li nezîkî wê derê çûkek ji xwe re her sal hêlînekê çêdike. lê kengê ku çêlikên wê ji hêkan dertên û hindik dimîne ku bi l'ire bikevin, ew lawik diçe serê wan çêlikên çûkê diqetîne. salek wisa du sal wisa, wê salê dîsa hindik dem maye ku çêlikên wê ji hêkê derkevin, tatêl di dilê dayîka çûk digire ku ew lawik wê dîsa bê û cûcikên wê bikuje. di dawiyê de çûka dayîk tewat nade û bi wê kerbê diçe xwe digîhîne şahe malan. ji şahe maran re ya ku her sal lê serê wê yeko yeko dibêje û jê alîkariyê dixwazc. şahe maran bi wan gotinên çûka bêhêz pir xemgîn dibe. ferman dide du heb tûemaran û dibêje: "herin wisa bi wî lawiki valin kn hila jehru we ji serî lleva hine lingên wt de here! dayîka çûk. tevî tîremaran lê nik hêlîna xwe. tîremar dikevin keraînê ku bi lawik vedin. mar dipên dipên. di dawiyê de inêze dikin ku wa ye lawik liêt. lawik nêzîkî hêlînê dibe destê xwe dirêj dike ku çêlikan derxe, mar jî hew] didin xwe ku pê vedin, lê her du tîremar jî hema di wê demê de ji liolê winda dibin û lawik jî wekî her car serê çûkan diqetîne û diçe. çûka dayîk bi girîn, bi qîrîn û lorîn, bi lez û bez bi rêwiwitiyeke dijwar û çetin dîsa xwe digihîne şahe maran û ya ku bi serî de hatiye jê re dibêje. şahê maran ji hêrsan dîn dibe û diqîre: "ev yek ne miniklin e, tikteki ¡tir halkti di vî karî de heye, naxwe, ji jehra wan fier du lîremarên min, ew lawik divê nilul di hin axê de bilya! şahe maran vê carê ferman dide ku di dinyayê de çiqas mar llene bên hizûra wî. hemû marên dinyayê tên hizûra şah, lê tenê ew her du tîremarên ku vatiniya pêvedana lawik hilgirtine, li liolê xuya nabin. di demekê bi şûn de ew her du tîremar jî di nav xwîn û xwedanc de xwe digîhînin hizûra şah. şah bi hêrs ji wan dipirse û dibêje: "min çi valini dahil we? ev çi halê we ye? ” ı îremal' dibêjin: "ya .yallê me! çawa lu we fermait du em cnn kelin kemine il dêma ku lawik hai me hewl ela ku e/n pê vedin, tê ji n1.şke ve her ye k ji me xi si in nav nanekî germ, em lê pêçandin û aveline pist çiyayê qaf. ev çit/as dem e ku em dicedînin. lê me ancax xwe gi handa we. " şah eccbmayî dimîne û ferman dide ku herin rewşa wî lawikî lêbikolin ku ka bê ew kî ye, kiyê wî heye û ev ecêba giran çawa qewimiye. piştî lêkolînê têdigihîjin ku ew xweha lawik her roj dema ku nanê xwe bi sêlê dipeje. hema kî di wir re derbas bibe. bi taybetî jî xerîb. rêwî û yen biyan, keçik wan bernade û nanek an jî çend nanên genn dide wan û dibêje: "bila sedeqa ser serê birayê min î êtîm he" di dawiyê her kes fêm dike ku ew xêr û sedeqa ku xwîşka lawik daye, bûye sedema rizgarbûna birayê wê. loma jî ku yek ji qeza yan jî belayekê xelas dibe, dibêjin: "helhet diya te ji ho xwedê nanekî germ daim. ji ber wê jî di nav gelê kurd de bûye edet ku nanê germ sedeqedayîn pir xêr e. balkêşiyeke din jî, nan tenê nadin mirovan, her wisa zêdetir jî didin kûçikên der û dor jî

   ev biwêj bi awayê "di nav nanekî germ de ve.sartin. " jî tê gotin.