dilîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /dɪˈliːn/

Lêker

dilîn lêkera xwerû

1. hest, hewes, daxwaz
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji dil +‎ -în.

Jê

• diliyayî

Werger

• Almanî: Empfindung → de m
• Farisî: حس‎ → fa, احساس‎ → fa
• Îngilîzî: sensation → en
• Tirkî: duygu → tr, karasevda → tr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	dilîn	dilîn
Îzafe	dilîna	dilînên
Çemandî	dilînê	dilînan
Nîşandera çemandî	wê dilînê	wan dilînan
Bangkirin	dilînê	dilînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	dilînek	dilînin
Îzafe	dilîneke	dilînine
Çemandî	dilînekê	dilîninan

dilîn mê

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.
   • Desthelat ne li gorî hest û dilînên xwe, li gorî siyaseta neteweyî, bo berjewendî û dahatûya neteweyekî xwedî yek xak, yek ala tev bigere, dê desthilat be. — (Arjen Arî: Kurdî: Zimanê herî qedîm, lê belê bêalfabe!, Netkurd.com, 3/2008)