devliken

Kurdî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
devliken	devlikentir	devlikentirîn

devliken

1. kesê/a ku ji ber ku bikêf e madê wî/ê xweş e.
   mirovekî tim devliken e

Etîmolojî

dev+li+ken

Bikaranîn

Lêker:

• devliken bûn
• devliken kirin

Navdêr:

• devlikenbûn
• devlikenkirin

Rengdêr:

• devlikenbûyî
• devlikenkirî

werger

• Farisî: خندان ^→ fa, بشاش ^→ fa
• Inglîzî: riant ^→ en
• Tirkî: güleç ^→ tr, güler yüzlü ^→ tr, mütebessim ^→ tr