deverû

Kurmancî

Rengdêr

deverû

1. sernişîv, berovajî, bileks, wergerayî, berevajî
   • Ga ji hewla canê xwe şaxekî li Siyahmed didetin û Siyahmed ji wê nizarê gêr dibitin. Li jêrê li binê nizarê darekî diriyê hişk serê tîj hebûye, rast ji jorve bi sing deverûyê Siyahmed dikeve ser wî darê tîj, serê darê rastê kevçikadilê têtin û ji piştê biderkeve, filhal ruh teslîm diketin. — (Mele Mehmûdê Bazîdî, Cami’eya Riseleyan û Hikayetan Bi Zimanê Kurmancî, Lîs, 2010, çapa 1em, r. 77, ISBN 978-605-5683-27-6)
2. devûdev, bi ser devê xwe de, ji serî bo xwarê, serûçav berev erdî

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: دەڤەروو‎

Jê

• (Lêker) deverû kirin
• (Lêker) deverû ketin
• (Lêker) deverû bûn

• (Navdêr) deverûkirin
• (Navdêr) deverûketin
• (Navdêr) deverûbûn

• (Rengdêr) deverûkirî

Etîmolojî

Ji dev + -e- + rû.

Werger

• Erebî: ساجد‎ → ar, مرتمي‎ → ar, نازل‎ → ar
• Farisî: دمر‎ → fa, کله معلق‎ → fa
• Îngilîzî: upsidedown → en, downwards → en, opposite → en, (2) on one's face → en
• Tirkî: yüzükoyun → tr, yüzüstü → tr, yüzgöz → tr