delîl

Kurdî

Navdêr

delîl mê

1. piştrast, palpişt, piştevan
2. Tişta ku rastiya tiştekî misoger dike.

   Hevmane: belge, dokument, şahidî

3. wax, heywax, mixabin
4. gerûşe, karesat, kambaxî

Ji wêjeya klasîk

• Xerteb'etên di ebleh çi nêrgiz û çi kerbeş
  Kore xwe nasipêrit carek bi dest delîlan
  Ebleh çi kit tewafê nabînitin Berê reş— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: ده‌لیل‎

Pîrepend

• Dêlîl ba anî an bê delîl anî
• Gûr hat diyaran, delîl li halê hejaran
• Delîlê baranê ba ye, delîlê mirinê ta ye

Bide ber

• delal

Jê

• bêdelîl
• bêdelîlî
• bêdelîlîtî
• bêdelîltî
• bidelîl
• bidelîlî
• bidelîlîtî
• bidelîltî
• delîldar
• delîldarî
• delîldarîtî
• delîldartî
• delîlî

Etîmolojî

Ji erebî دليل‎.

Werger

• Almanî: Beleg → de m, Beweis → de m, Beweisgrund → de, Tatbestand → de, ^?bewfeis → de
• Erebî: ^?البرهان‎ → ar, ^?القنقن‎ → ar, ^?برهان‎ → ar
• Farisî: دلیل‎ → fa, قضیه‎ → fa, مدرک‎ → fa, ^?آیت‎ → fa
• Fînî: todiste → fi, näyttö → fi, osoitus → fi
• Fransî: preuve → fr
• Inglîzî: evidence → en, argument → en, document → en, documentary → en, ^?document, documentary → en, ^?guider → en
• Tirkî: kanıt → tr, beyyine → tr, delil → tr, ip ucu → tr, istinat → tr, ^?ipucu → tr