dehbe
Kurmancî[biguhêre]
Rengdêr[biguhêre]
dehbe
- kesê mirovane tevnagere
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- hov, wehşî, dirinde, barbar, yamyam, merxûr, serxûr, mirovxwer, kanîbal, kûvî
- Heger hûn dev ji alema mirovahiyê berdin, -qet wan têkilî vî tiştî nekin- bi tenê li cîhana kûçikan, li ya gêrikan, li ya gumgumok û marmarok û li ya wawîkan binêrin; hûn li avî û bejayiya vê dinyayê, li qewm û ehlên herî rezîl û riswa, li milet û qebîleyên herî bi paş de mayî jî binêrin, ne mimkun e ku hûn li ucûbeyeke –wek dewleta tirkan- weha rast werin. Ne mimkun e ku hûn li naxireke din, li keriyekî din, li refekî din û li dehbe û yamyamên weha ecêb, rast werin. — (Enwer Karahan: Çavsoriya dewleta ceberût û helwêsta Abdulah Demîrbaşî, Nefel.com, 6/2007)
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Herwiha[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Herwiha teba ji aramî ܕܸܒܵܐ (debba, “hirç”), hevreha akadî debû, ge'ezî dib, erebî دُبّ (dubb), îbrî דֹּב (dob / dov), ugarîtî d-b
Bi zaravayên din[biguhêre]
Werger[biguhêre]
Rengdêr[biguhêre]
dehbe
- hov, wehşî, dirinde, barbar, yamyam, merxûr, serxûr, mirovxwer, kanîbal, ademxwer, kûvî
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)