dîger

Kurdî

Navdêr

dîger mê

1. dîtir, xeyrî, bilî, xeynî

Etîmolojî

• dî +-ger

Ji wêjeya klasîk

Xweşdeng hinek hinek di xweşreng
Hin cergebezî û hin dîger leng
Bi l-cumle li rexmê vê 'ecûzê— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)

Werger

• Tirkî: gayri → tr, özge → tr, ^?öbür → tr, ^?öteki → tr