dêm

Kurdî

1. ne avdayî

rengdêr

Wate

1. erda nehatiye kêlan û çandin û avdan
2. erdê bi gelemperî bê av e, hişkatî

Bide ber

• dam
• dem
• dom

Jê

• dêmahî
• dêmatî
• dêmayî
• dêmî
• dêmîtî
• dêmtî

Ji wêjeya klasîk

Wan nuqteyan hin bûne kêm
Lê xettê reyhanî li dêm
Katib ji nû i'rab-i da— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Elmanî: Angesicht ^→ de nêr
• Erebî: محیا ^→ ar, ^?الصورة ^→ ar, ^?خد ^→ ar
• Farisî: آبرو ^→ fa, صورت ^→ fa, ^?ديم ^→ fa, ^?گونه صورت ^→ fa, ^?rix ^→ fa
• Inglîzî: unirrigated land ^→ en, land ^→ en, ^?wild ^→ en, ^?unwatered field ^→ en
• Tirkî: çorak ^→ tr, ^?yanak ^→ tr, ^?susuz arazi ^→ tr

2. çav û dev û difin

navdêr, nêr

Wate

1. serçav, rû, wech,
   çav û dev û difin û gep û enî

Ji

ji zimanên îranî, hevreha belûçî دیم (dêm), farisî dîm, parsî û pehlewî dêm.

Werger

• Erebî: ملامح ^→ ar, الوجه ^→ ar
• Inglîzî: face ^→ en, countenance ^→ en

3. ji "hatin"

Binere:

têm

Werger

• Elmanî: Wange ^→ de mê