dêm

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /deːm/
• Kîtekirin: dêm

Rengdêr

dêm

1. erda nehatiye kêlan û çandin û avdan
2. erdê bi gelemperî bê av e, hişkatî

Bide ber

• dam
• dem
• dom

Jê

• dêmahî
• dêmatî
• dêmayî
• dêmî
• dêmîtî
• dêmtî

Ji wêjeya klasîk

• Wan nuqteyan hin bûne kêm
  Lê xettê reyhanî li dêm
  Katib ji nû i'rab-i da — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Werger

• Almanî: Angesicht → de nêr
• Erebî: محیا → ar, ^?الصورة → ar, ^?خد → ar
• Farisî: آبرو → fa, صورت → fa, ^?دیم → fa, ^?گونه صورت → fa, ^?rix → fa
• Îngilîzî: unirrigated land → en, land → en, ^?wild → en, ^?unwatered field → en
• Tirkî: çorak → tr, ^?yanak → tr, ^?susuz arazi → tr

Navdêr

dêm n

1. serçav, rû, wech,
   çav û dev û difin û gep û enî

Etîmolojî

Ji zimanên îranî, hevreha belûçî دیم (dêm), farisî dîm, parsî û pehlewî dêm.

Werger

• Erebî: ملامح → ar, الوجه → ar
• Îngilîzî: face → en, countenance → en

Formeke lêkerê

dêm

1. ji "hatin" Binere: têm

Werger

• Almanî: Wange → de mê