cindar

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /d͡ʒɪnˈdɑːɾ/

Navdêr

Tewandina cindar
Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	cindar	cindar	cindar
Îzafe	cindara	cindarê	cindarên
Çemandî	cindarê	cindarî	cindaran
Nîşandera çemandî	wê cindarê	wî cindarî	wan cindaran
Bangkirin	cindarê	cindaro	cindarino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	cindarek	cindarek	cindarin
Îzafe	cindareke	cindarekî	cindarine
Çemandî	cindarekê	cindarekî	cindarinan

cindar m yan n li gorî maneyê

1. evsane

   kesê destê ecinan digel da heye yê ku cinê wî hene

   • Di Kurdistanê da cindar heyîn ji şêxêd wan in. Weko mirovek din dibitin û bi teban bikevitin, goya ew şêx ewi dînî dibite nik xwe û tasekî tijî av dikitin û goya dixûnitin û çi qeder ecenî (cin) heyin, goya berhev nîva tasê dibin û ew şêx dijminêd wî dînî digiritin û qamûşekî tînitin goya ewî cinnetî dikite nîva wî qamûşî û derê qamêşî şima dikitin û davête avê. Goya îcarê ew dîn şifa dibîne û ji cinûnê (dînbûnê) xilas dibitin. — (Mele Mehmûdê Bayezîdî, Amadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê Ekradiye, Weşanxaneya Nûbihar, 2010, r. 133, ISBN 9789944360678)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Îngilîzî: ^?haunted → en
• Tirkî: cinci → tr