cindar
Kurmancî[biguhêre]
Bilêvkirin[biguhêre]
[biguhêre]
| Zayendên mê û nêr ên binavkirî | ||||
|---|---|---|---|---|
| Rewş | Mê (yj.) | Nêr (yj.) | Mê û nêr (pj.) | |
| Navkî | cindar | cindar | cindar | |
| Îzafe | cindara | cindarê | cindarên | |
| Çemandî | cindarê | cindarî | cindaran | |
| Nîşandera çemandî | wê cindarê | wî cindarî | wan cindaran | |
| Bangkirin | cindarê | cindaro | cindarino | |
| Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî | ||||
| Rewş | Mê (yj.) | Nêr (yj.) | Mê û nêr (pj.) | |
| Navkî | cindarek | cindarek | cindarin | |
| Îzafe | cindareke | cindarekî | cindarine | |
| Çemandî | cindarekê | cindarekî | cindarinan | |
cindar mê û nêr
- evsane
- kesê destê ecinan digel da heye yê ku cinê wî hene[1]
- Di Kurdistanê da cindar heyîn ji şêxêd wan in. Weko mirovek din dibitin û bi teban bikevitin, goya ew şêx ewi dînî dibite nik xwe û tasekî tijî av dikitin û goya dixûnitin û çi qeder ecenî (cin) heyin, goya berhev nîva tasê dibin û ew şêx dijminêd wî dînî digiritin û qamûşekî tînitin goya ewî cinnetî dikite nîva wî qamûşî û derê qamêşî şima dikitin û davête avê. Goya îcarê ew dîn şifa dibîne û ji cinûnê (dînbûnê) xilas dibitin. — (Mele Mehmûdê Bayezîdî, Amadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê Ekradiye, Weşanxaneya Nûbihar, 2010, r. 133, ISBN 9789944360678)
Etîmolojî[biguhêre]
Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.
Werger[biguhêre]
Çavkanî[biguhêre]
- ↑ Amadekar: Kamêran Botî Ferhenga Kamêran, Kurdî - Kurdî [arşîv], Spîrêz, 2006