canî

Kurmancî

Rengdêr

canî

1. giyanî, ruhî, rewanî, derûnî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. psîkolojîk, psîkî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji can + -î

Werger

• Almanî: Fohlen → de m, ^?Füllen → de
• Farisî: جانی‎ → fa, کره اسب‎, کره اسب‎
• Îngilîzî: colt → en, filly → en, foal → en, mare → en
• Tirkî: tay → tr, ^?canım, ^?cicim → tr, ^?nonoş → tr

Mane

canî (cureyê peyvê?)

1. Guhartoyeke ciwanî (“ne kirêtî”).

Mane

canî (cureyê peyvê?)

1. Guhartoyeke canîk (“dewarên genc”).