cêl

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

cêl nêr

  1. nifş, cîl, nesil, hemû kesên ku teqrîben li temenê hev
    cêlê nû, cêlê destpêka sedsalê
    Cêlê piştî cengên Cîhanê.

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji ermenî ցել (cʿel) ji ermeniya kevn ցելում (cʿelum) (parvekirin, dabeşkirin, kerkirin) ji proto-hindûewropî *sḱel- (ker, par, parçe) ku herwiha serekaniya peyva kurdî ker ya bi maneya parçe, par, pişk, beş e jî.

Werger[biguhêre]