bost

Kurmancî

Navdêr

Bost ji tila beranî ta ya qeleqîçê ye. (jimare 2)

bost mê

1. dirêjahiya yan mezinahiya bi qasî kefa destî û her çar tilan dema ku tên pankirin

   Bi qasî bostekê mezin e.

   • Ji jora zîndanê, ji çend pencereyên zirav û dirêj, bi qasî bi bostekî rohnî digiya binê zîndanê. — (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)
   • Sîya zilamekî ketibû ser pêlîyên rûyê çolê, gih zelal dibû, gih kin dibû, gih biqasî spîndarekê bejin dida, direj dibû û gih jî xwe bi paş de vedikêşa, dibû bostek. — (Nûdem Hezex: Bîr, Weşanên Dara, 2018, r.7)

1. parçeyek biçûk

   Em bostek jî ji axa Kurdistanê nadin dijminan.

Herwiha

• bihost
• bihust
• buhist
• buhust

Bide ber

• hutik
• kef (2)
• kulm
• mist

Pend

• Rî dibe bost, dijmin nabe dost.

Jê

• bostane
• bostik
• bostî

Etîmolojî

Bi Pehlevî=Vitast-Vitist

Bi Farsiya Navîn=Widast,Widest

Bi Hurmuzganî=Birest

Bi zaravayên din

• Soranî: بست‎ (bist)

Werger

• Almanî: Handspanne → de, Spanne → de m
• Erebî: ^?الشبر‎ → ar
• Farisî: وجب‎ → fa, یک وجب‎ → fa
• Fînî: kämmen → fi
• Fransî: empan → fr
• Inglîzî: (hand) span
• Polonî: piędź → pl
• Rusî: пядь → ru (pjadʹ)
• Tirkî: karış → tr