biyaban

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /bɪjɑːˈbɑːn/
• Kîtekirin: bi‧ya‧ban

Navdêr

Tewandina biyaban
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	biyaban	biyaban
Îzafe	biyabana	biyabanên
Çemandî	biyabanê	biyabanan
Nîşandera çemandî	wê biyabanê	wan biyabanan
Bangkirin	biyabanê	biyabanino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	biyabanek	biyabanin
Îzafe	biyabaneke	biyabanine
Çemandî	biyabanekê	biyabaninan

biyaban m

1. çol, sehra, deşt

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بیابان

Herwiha

• beyaban

Bide ber

• xiyaban

Etîmolojî

Hevreha soranî بیابان (byaban) (biyaban), farisî بیابان (biyaban), pehlewî viyapan, hemû ji zimanên îranî, têkilî biyanî, beyar û yabanî.

Werger

• Erebî: ^?البادیة, ^?البلوق, ^?التیماء, ^?التیهاء, ^?الجبانة, ^?الدهناء, ^?الدو, ^?الدویة, ^?الدیمومة, ^?الرقاق, ^?السبتاء, ^?الصحراء, ^?الصفصفة, ^?الفاق (al-fāq), ^?الفدفد, ^?الفلاة, ^?الفیفاء, ^?القبایة, ^?الملا, ^?الموماة, ^?الهوماة, ^?الهومان, ^?بیداء
• Farisî: صحرا → fa, کویر → fa