bipirç

Kurmancî

Rengdêr

bipirç

1. bimû, pirço,
   tiştê an jî kesê/a ku gelek mû hene li ser serî an jî leşî

   Wan çantekê bipirç divê.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بپرچ‎

Herwiha

• bi pirç

Etîmolojî

Ji bi- +‎ pirç.

Werger

• Almanî: ^?behaart → de, ^?borstig → de
• Erebî: ^?ازب‎
• Îngilîzî: hairy → en
• Tirkî: kıllı → tr, tüylü → tr