binecih

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɪnɛˈd͡ʒɪh/

Navdêr

Tewandina binecih
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	binecih	binecih
Îzafe	bineciha	binecihên
Çemandî	binecihê	binecihan
Nîşandera çemandî	wê binecihê	wan binecihan
Bangkirin	binecihê	binecihino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	binecihek	binecihin
Îzafe	bineciheke	binecihine
Çemandî	binecihekê	binecihinan

binecih m

1. Cihê armanc, akincî, dera ku divê mirov bigihiyê, cihê ku li gor planê mirov yan tiştek dê bigihiyê.

   Em spêdê zû bi rê ketin û êvarê gihişin binecihê.

2. Bingeh, esas.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• binecê
• binecî
• binecîh

Jê

• binecih bûn
• binecih bûn (lêker)
• binecih kirin (lêker)
• binecihbûn (navdêr)
• binecihbûyî (rengdêr)
• binecihkirin (navdêr)
• binecihkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji bin +‎ -e- +‎ cih.

Werger

• Almanî: Ziel → de nêtar, Destination → de
• Erebî: مکان مقصود
• Farisî: ساکن → fa, اهل → fa, جاافتاده → fa, جا شده, درست وحسابی, ^?مدار → fa
• Fînî: määränpää → fi
• Îngilîzî: destination → en, autochthonic → en??
• Tirkî: bas → tr, yerli → tr