bigon

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

bigon

  1. biguhnêl, bigonxwarin, bigulên, bigilwên, bigunêl, bigunhêl
    • Di hêkdankê da ji alîyekî ve hêk dighîjin, ji alîyê din ve jî dîwarê malzarûkê ji hundir ve hêdî hêdî sitûr dibe. Hêka bigon tê û li vî dîwarê da cîhê xwe digrê. — (Anatomiya Bedena Mirovan, Huseyin Bektaş, Weşanên Deng)

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji bi- + gon.