bicih

Kurmancî

Rengdêr

bicih

1. bierd, biax, bizevî, bierazî, bimilk, biwar, bider, bimekan, bimesken, bilokal, bicî, bicîh

Jê

• bicih danîn (lêker)
• bicih kirin (lêker)
• bicihanîn (navdêr)
• bicihbûn (navdêr)
• bicihbûyî (rengdêr)
• bicihdanîn
• bicihî
• bicihîtî
• bicihkirin (navdêr)
• bicihkirî (rengdêr)
• bicihtî

Etîmolojî

Ji bi- +‎ cih.

Werger

• Farisî: بجا → fa, مناسب → fa