berhingar

Kurmancî

Navdêr

berhingar mê û nêr

1. dijmin, dijayetî, di rê ya kesekî da rawestiyan.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. berrevan, parêzvan, parêzer,
   kesa/ê ku nahêle ziyan bigihe tiştekî

   Pêşmerge berhingarên Kurdistanê ne.
   Berhingarên aştiyê tê dikoşin ku rê li domîna cengê bigirin.

Herwiha

• berhengar

Etîmolojî

ber, ramana wî li pêş, lê xuya ye ku hingar bêraman e

Jê

• berhingarî
• berhingarîtî
• berhingartî

Werger

• Erebî: خصم‎
• Farisî: مقابله‎ → fa, مخالفت‎ → fa, حمله‎ → fa
• Îngilîzî: (1) opponent → en, enemy → en, (2) defender → en, advocate → en, ^?gutty → en
• Îngilîzî: challenge → en
• Tirkî: mukavemetçi → tr