behredar

Kurdî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
behredar	behredartir	herî behredar behredartirîn

behredar

1. bibehre, behremend, biqabiliyet, xwedîhuner, talentdar,
   kesa/ê ku ji siriştê xwe ve bo kirina tiştekî jêhatî û zîrek e

   Hê ji zarrokiya wî ve diyar bû ku hunermendek berhemend e.

2. behrdar, pardar, pişikdar, beşdar, mişterik, şirîk

Dijmane

• bêbehre

Jê

• behredarî
• behredarîtî
• behredartî
• (Lêker) behredar bûn
• (Lêker) behredar kirin

• (Navdêr) behredarbûn
• (Navdêr) behredarkirin

• (Rengdêr) behredarbûyî
• (Rengdêr) behredarkirî

Etîmolojî

Ji behr+ e- + -dar.

Werger

• Erebî: موهوب‎ → ar, مشترك‎ → ar
• Farisî: سودمند‎ → fa, فایده دار‎ → fa
• Inglîzî: dexterous → en, genius → en, partner → en
• Tirkî: dirayetli → tr, istidatlı → tr, liyakat sahibi → tr, liyakatli → tr, ortak → tr, paylı → tr, kabiliyetli → tr, hissedar → tr, ^?yetenekli → tr, ^?istidat → tr, ^?liyakatlı → tr