behredar
Rengdêr
[biguhêre]| Pozîtîv | Komparatîv | Sûperlatîv |
|---|---|---|
| behredar | behredartir | herî behredar (merkezî) tewrî behredar (rojavayî) behredartirîn (soranîzm) |
behredar
- Kesa/ê ku ji siriştê xwe ve bo kirina tiştekî jêhatî û zîrek e.
- Hevmane: bibehre, behremend, biqabiliyet
- Hê ji zarrokiya wî ve diyar bû ku hunermendek behredar e.
- behrdar, pardar, pişikdar, beşdar, mişterik, şirîk
- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
Dijmane
[biguhêre]Jê
[biguhêre]- (lêker) behredar bûn
- (lêker) behredar kirin
- (navdêr) behredarbûn
- (rengdêr) behredarbûyî
- behredarî
- behredarîtî
- (navdêr) behredarkirin
- (rengdêr) behredarkirî
- behredartî