bîdon

Kurdî

çend bîdon li ser hev

navdêr, mê

Wate

1. dewlik, dolik, kanîster,
   qapê mezin yê ku bi gelemperî ji lekî hatiye çêkirin,
   şikilê wî sîlînder e û biderdank e û av û şileyên din pê tê kêşan
2. den

Bide ber

• bêdrok
• setil
• zerik

Ji

ji frensî bidon ji norsiya kevn *bida, *biða ji cermenî *bidōn, *bidjan ji proto-hindûewropî *bʰidʰ- ji bʰeydʰ- (girê dan, pê ve kirin). Ji heman rehî: îzlendî biða (zerik, setil), norwecî "bide" (meşk) û "bidne" (aman, firax), latînî fidēlia (cerrik, kûzik), yûnaniya kevn πίθος (bermîla [[meyê).

Jê

• bîdonî

Werger

• Fînî: kanisteri ^→ fi
• Inglîzî: canister ^→ en
• Tirkî: bidon ^→ tr