bêruh

Kurdî

Rengdêr

bêruh

1. bêcan, bêgiyan, mirî, camid
   • Wan bi awê xwe wilo bêdeng li me dinerîn weke ku em li ber çavên wan ne kêm ne zêde kevirên bêrûh an darên mirî bûn. — (Biyanî, Albert Camus, Weşanên Nûdem)

Herwiha

• bêrih (2)

Jê

• bêruhane
• bêruhî
• bêruhîtî
• bêruhtî
• (Lêker) bêruh bûn
• (Lêker) bêruh kirin

• (Navdêr) bêruhbûn
• (Navdêr) bêruhkirin

• (Rengdêr) bêruhbûyî
• (Rengdêr) bêruhkirî

Etîmolojî

Ji bê- + ruh.

Werger

• Almanî: leblos → de
• Farisî: بیجان‎ → fa
• Fînî: eloton → fi
• Inglîzî: lifeless → en, dead → en, ^?beardless → en
• Tirkî: cansız → tr, camit → tr, ölgün → tr, ölü → tr, ruhsuz → tr, yufka → tr