bêrik

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /beːˈɾɪk/

Navdêr 1

Bêrik (1)

Bêrikên darî. (2)

bêrik mê

1. merik, bêrên biçûk
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. Darikên mirov pê qayîkan diajo yan dilivîne.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• bêrk

Bide ber

• berik

Jê

• bêrikî
• bêrikvan
• bêrikvanî

Etîmolojî

Ji bêr + -ik

Werger

• Almanî: Ruder → de m
• Farisî: بیل‎ → fa, پارو‎ → fa, بیلچه‎ → fa
• Îngilîzî: shovel → en, oar → en, ^?spade → en
• Tirkî: kürek → tr, kürek kemiği → tr, yağrın → tr, garazsız → tr, hınçsız → tr, kinsiz → tr, ^?kebze → tr

Navdêr 2

bêrik mê

1. (cihê hûrûmûran li cilan) Binere: berîk