bêdêbav

Kurmancî

Rengdêr

bêdêbav

1. sêwî, êtîm, kesa/ê ku dêbavên wê / wî mirine yan xwe lê nakin xwedî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Hevmane

• êtîm û sêwî

Herwiha

• bêdeybab
• bêdeybav
• bêdêbab

Etîmolojî

Ji bê- +‎ dêbav.

Jê

• bêdêbavî
• bêdêbavîtî
• bêdêbavtî

Werger

• Îngilîzî: parentless → en

Soranî

bêdêbav

1. bêdaybab