bêcge

Kurmancî

Mane

bêcge (cureyê peyvê?)

1. parel, bêcê
2. ji bilî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji بە‎ (be) + جێگە‎ (cêge) anku "bi cihê...". Lê herwiha bide ber ji tirkî başka an zimanên din ên tirkîkî lê ew dengnasiyane ne pêkan e.

Werger

• Tirkî: istisnaî, ^?başka → tr