bêcge

Kurmancî

Mane

bêcge (cureyê rêzimanî?)

1. parel, bêcê
2. ji bilî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji soranî بێجگە (bêcge), herwiha جگە لە (cige le), hevreha cihê/cuda û farisî جز (coz) ji farisiya navîn [skrîpt hewce ye] (cud ez, “cihêkirî ji, cige ji, cige le”). *cige bi ramana cihêkirî, vavartî. Bo guherrîna d>g binêrre agir, دگان (digan).

Werger

• Tirkî: istisnaî, ^?başka → tr