bêcan

Kurdî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /beːˈd͡ʒɑːn/
• Kîtekirin: bê·can

Rengdêr

1. bêruh, bêgiyan, mirî, camid
   • Bê hîsab werbûn di findan
     Sotiyê bêcan im ez— (Feqiyê Teyran ~1620)

Jê

• bêcanane
• bêcanî
• bêcanîtî
• bêcantî
• (Lêker) bêcan bûn
• (Lêker) bêcan kirin
• (Lêker) bêcan ketin

• (Navdêr) bêcanbûn
• (Navdêr) bêcankirin
• (Navdêr) bêcanketin

• (Rengdêr) bêcanbûyî
• (Rengdêr) bêcankirî

Etîmolojî

Ji bê- + can.

Werger

• Almanî: leblos → de
• Farisî: بیجان‎ → fa, بی جان‎ → fa, مرده‎ → fa
• Fînî: eloton → fi
• Îngilîzî: lifeless → en, dead → en
• Tirkî: cansız → tr, camit → tr, ölgün → tr, ölü → tr, inorganik → tr, ruhsuz → tr