bêşeref

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêşeref	bêşereftir	herî bêşeref (merkezî) tewrî bêşeref (rojavayî) bêşereftirîn (soranîzm)

bêşeref

1. bênamûs, şermezar, rûreş, bêar, bêşerm,
   kesa/ê ku namûsa xwe naparêze
   • "Bêşeref, lawê bêşerefan, tinazê xwe bi min dike — (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)

Dijmane

• bişeref

Jê

• bêşeref bûn (lêker)
• bêşeref kirin (lêker)
• bêşerefbûn (navdêr)
• bêşerefbûyî (rengdêr)
• bêşerefkirin (navdêr)
• bêşerefkirî (rengdêr)
• bêşereftî
• bêşerefî
• bêşerefîtî

Etîmolojî

Ji bê- + şeref.

Werger

• Almanî: ehrlos → de, unanständig → de, unehrlich → de
• Erebî: ^?وغد
• Farisî: بی شرف → fa
• Fînî: kunniaton → fi
• Îngilîzî: dishonorable → en, dishonourable → en, immoral → en, ignominious → en, reptilian → en, corrupt → en, unscrupulous → en, crooked → en, deceitful → en, devious → en, dishonest → en, dodgy → en, rascal → en, rogue → en, shady → en, shameless → en, scoundrel → en
• Tirkî: namussuz → tr, onursuz → tr, şerefsiz → tr

Zazakî

Mane

1. bêşeref, bêxawên
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]