ayan

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ɑːˈjɑːn/
• Kîtekirin: a‧yan

Navdêr

ayan n

1. serdem, zeman
2. demsal, sezon
3. seqayê derve
4. rewşa seqayî (baran û berf û ba û ewr û sarma û germa yan yek yan hin ji wan)

Etîmolojî

Belkî ji erebî أَيَّامٍۢ (eyyam).

Werger

• Erebî:^?الهوشة

Tirkî

Rengdêr

ayan

1. aşîkar, diyar, xuya, eyan

Zazakî

Mane

1. aşkera, berçav