ayîndar

Kurdî

Navdêr

ayîndar zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. bawermend, oldar, xwedanas, dîndar,
   kesa/ê ku ji ayînekî bawer dike û li gor pend û fermanên wî ayînî tev digere
2. mûmin^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Herwiha

• ayindar

Jê

• ayîndarî
• ayîndarîtî
• ayîndartî
• (Lêker) ayîndar bûn
• (Lêker) ayîndar kirin

• (Navdêr) ayîndarbûn
• (Navdêr) ayîndarkirin

• (Rengdêr) ayîndarbûyî
• (Rengdêr) ayîndarkirî

Etîmolojî

Ji ayîn + -dar.

Werger

• Afrîkansî: godsdienstig → af
• Danmarkî: religiøs → da
• Almanî: religiös → de
• Esperantoyî: religiema → eo, monaĥa → eo, religia → eo
• Ferî: trúar → fo
• Fînî: uskonnollinen → fi
• Fransî: religieux → fr m, religieuse → fr m
• Holendî: gelovig → nl, godsdienstig → nl, religieus → nl
• Mecarî: vallásos → hu
• Inglîzî: religious → en (person), religioner → en
• Îzlendî: trúaður → is
• Norwecî: religiøs → no, troende → no
• Papyamentoyî: religioso → pap
• Portugalî: religioso → pt
• Swêdî: religiös → sv, troende → sv
• Tirkî: dindar → tr