ayîndar
Navdêr
[biguhêre]| Tewandina ayîndar | |||
|---|---|---|---|
| Zayendên mê û nêr ên binavkirî | |||
| Rewş | Mê (yj.) | Nêr (yj.) | Mê û nêr (pj.) |
| Navkî | ayîndar | ayîndar | ayîndar |
| Îzafe | ayîndara | ayîndarê | ayîndarên |
| Çemandî | ayîndarê | ayîndarî | ayîndaran |
| Nîşandera çemandî | wê ayîndarê | wî ayîndarî | wan ayîndaran |
| Bangkirin | ayîndarê | ayîndaro | ayîndarino |
| Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî | |||
| Rewş | Mê (yj.) | Nêr (yj.) | Mê û nêr (pj.) |
| Navkî | ayîndarek | ayîndarek | ayîndarin |
| Îzafe | ayîndareke | ayîndarekî | ayîndarine |
| Çemandî | ayîndarekê | ayîndarekî | ayîndarinan |
ayîndar m yan n li gorî maneyê
- Kesê ku ji dînek bawer dike û li gor pend û fermanên wî dînî tev digere.
- Ji qata peyre oldar û ayîndar ji wan cûda dibin û ev beş ji ser hemû kesan re ye. — (2004, Alî Huseîn Kerîm, Destan-Helbest û Mîtolojiya Huriyan, Instîtûta Kurdî ji bo Lêkolîn û Zanist-Almanya, r. 129)
- Felek El-Dîn pir bi jîr, zana û ayîndar ve dihate biderkevtin û ew bi bê sînor jî ve bi kêfê re bi dostdaşt ve dihate biderkevtin. — (2006, Şerefxanê Bedlîsî (terciman: Dr. M. S. Cuma), Şerefnama Şerefxanê Bedlîsî, r. 69)
Herwiha
[biguhêre]Jê
[biguhêre]Etîmolojî
[biguhêre]Werger
[biguhêre]dîndar — binêre dîndar
Çavkanî
[biguhêre]- Sêfidîn Ehmed Ebdo, Ferhenga ronak: ferhenga kurdî-erebî bi zarava kurmancî, 2007, r. 30
- Zana Farqînî, Ferhenga Kurdî - Tirkî, Enstîtuya Kurdî ya Stenbolê, Avrêl, 2005, r. 77.