arif

 Binêre herwiha: Arif

Kurmancî

Navdêr

arif cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

1. fehma, têgihiştî, zana, hişmend, şareza, pispor, xwedî-irfan
   • Arif û fîlosof herduk jî li dû peydakirina heqîqet û rastiyê de ne, herduk li heqîqetê digerin. Lê cudahiya wan li çawaniya belgevehênan û şîweyta peydakirina rastiyê de ye. Fîlosof dixwaze bi rêka hiş û jîrbûna xwe û belgevehênana mentiqî rastiyê peyda bike, lê arif dixwaze li rêka evîn û evîndariyê rastiyê peydabike û bigihîje heqîqetê? — (2007, Perwîz Cîhanî, Irfan di Mem û Zîna Ehmedê Xanî de [arşîv], xoybun.com)

Herwiha

• 'arif
• arîf
• 'arîf

Jê

• arifî
• arifîtî
• ariftî

Etîmolojî

Ji erebî عَرِيف (ʕarīf, “zana, pispor, têgihiştî”).

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
arif		herî arif (merkezî) tewrî arif (rojavayî)

arif

1. fehma, têgihiştî, zana, hişmend, şareza, pispor, xwedî-irfan
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Tirkî

Navdêr

arif

1. têgiştî, fehmber, fehma, zana
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]