amoj

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ɑːˈmoːʒ/
• Kîtekirin: a·moj

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	amoj	amoj
Îzafe	amoja	amojên
Çemandî	amojê	amojan
Nîşandera çemandî	wê amojê	wan amojan
Bangkirin	amojê	amojino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	amojek	amojin
Îzafe	amojeke	amojine
Çemandî	amojekê	amojinan

amoj mê

1. şîret, şêwir, nesîhet, pend, rênimayî, îrşad
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. amojin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• amoz

Jê

• (Lêker) amoj kirin

• (Navdêr) amojkirin

• (Rengdêr) amojkirî
• amojder
• amojgar
• amojgarî
• amojî
• amojkar
• amojkarî
• amojyar
• amojyarî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: پرورش‎ → fa, آموزش‎ → fa, یادگیری‎ → fa
• Tirkî: istişare → tr, amca karısı

Zazakî

Mane

1. amoş, Ew kesê ku hêrs dibe, dixeyde û bêhawa xeber bide ku û meriv bi lavayî û gotinên xweş wî/wê biseknîne, tê gotin ku ew, Heywanê ku dema dotin û şîrdayinê, serhişkî bike, çêleka xwe nemijîne û nehêle bête dotin, bi hinkî tevgeran ew bête berdest kirin, tête gotin amoş bûye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)