adil

 Binêre herwiha: Adil

Kurmancî

Rengdêr

adil

1. Kesa/ê ku neheqiyê nake û naxwaze ku neheqî li xelkê bibe.

   Hevmane: dadperwer, dadmend, dadxwaz, biedalet, edaletxwaz

   • Sûreyê »Ummu l-kitab« madarê hedret sûr-i bî
     Paş-i Newşîrwan dibêm dê hakimê 'adil tû yî
     Mislê Hatim dê bi danê der cihan meşhûr-i bî— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: عادل‎

Herwiha

• 'adil

Jê

• adilî
• adilîtî
• adiltî

Etîmolojî

Ji erebî عَادِل‎ (ʿādil), têkildarî edil û edalet

Werger

• Almanî: gerecht → de, recht → de
• Erebî: ^?المقسط‎ → ar
• Farisî: عادل‎ → fa, ^?معدلت‎ → fa
• Fînî: oikeudenmukainen → fi, reilu → fi
• Fransî: juste → fr
• Holendî: rechtvaardig → nl
• Îdoyî: yusta → io
• Inglîzî: fair → en, just → en, righteous → en
• Katalanî: just → ca
• Latviyayî: taisnīgs → lv
• Portugalî: justo → pt
• Romanyayî: justă → ro, dreaptă → ro
• Spanî: justo → es
• Swêdî: just → sv, sjysst → sv
• Tirkî: adil → tr, adaletli → tr, âdil → tr
• Yûnanî: δίκαιος → el (díkaios) nêr

Zazakî

Rengdêr

adil

1. adil, kesê ku xwedî adaletê be