dobra

Kurmancî

Rengdêr

dobra

1. deqerû, gotinlirû, rikerast,
   kesê ku gotina xwe li rûyê xelkê dibêje bêyî ku bitirse
2. delal, spehî, xwînşîrîn, bedew, ciwan

Ji wêjeyê

[Hunermend Rojîn] Keçeke bejinbilind, bi mêranî û bi rabûnûrûniştineke maqûlî; heger hûn bibêjin deng û awaz, ew xwedî zengelokeke kurdî, hûn bipirsin li têgihiştin û marîfeta wê, ew jineke bajarvanî û nûjen; tewazû û marîfet, ew li her cimeet û civatê xwedî gotineke başwala û dobra; ew bi awirên xwe bersiva duayên Xwedayî ye ko em nikarin di kar û barên wî de xeber bidin û em ne li ber bêvila tukesî ne da ji gula ber hilma wan bîhnekê bikin.

(Enwer Karahan: Rojîn, Nefel.com, 10/2008)

Jê

• dobrahî
• dobratî
• dobrayane
• dobrayî
• dobrayîtî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: doppelt → de
• Fînî: suorapuheinen → fi
• Îngilîzî: outspoken → en, undiplomatic → en, plump → en, raunchy → en, blunt → en, unfront → en, bluff → en, candid → en
• Tirkî: dobra → tr

Tirkî

Navdêr

dobra

1. dobre
2. deqerû, gotinlirû