kerem

Kurmancî

navdêr, mê

Wate

1. qencî, çakî, merdînî, başî, xêr, say, paranî, camêrî, xweşmirovî, litûf, niwast, lutif, alîkarî
   • Ji kerema xwe, hinek avê bide min.
2. îkram, diyarî, bexş, raberî, pêşkêşî
   • Xwedê keremê bike.
3. mucîze, ecêbî

Ji Wêjeya dînî

• "Çimkî hûn bi riya baweriyê, bi keremê xilas bûn û ev ne ji we ye, diyariya Xwedê ye.

Ev ne ji kirinan e, da ku tu kes pesnê xwe nede." (Efesî 2:8-9) http://kitebipiroz.com/kurmanji/bible/eph/2/8-9

Ji wêjeya klasîk

• Ew Muhemmed hemberê îsmek bûyî
  Kijk e ya Sultan û bacud û kerem?”Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720

Bikaranîn

Lêker:

• kerem kirin

Navdêr:

• keremkirin

Navdêr:

• keremkirî

Ji

ji erebî كرم‎ (kerem), têkilî Kerîm, Kerîma, Ekrem, ikram

Jê

• keremî
• keramet

Werger

• Farisî: مرحمت‎ → fa, جوانمردی‎ → fa, ^?جود‎ → fa
• Îngilîzî: grace → en, generosity → en, philanthropy → en
• Erebî: نعمة‎ → ar, رحمة‎ → ar,إكرام‎ → ar,لطف‎ → ar, فضل‎ → ar
• Tirkî: kerem → tr

Tirkî

Navdêr

kerem

1. kerem, mezinî, resanatî
2. paranî
3. qencî