werîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /wɛˈɾiːn/
• Kîtekirin: we·rîn

Lêker

werîn negerguhêz

1. ketin xwarê (bi taybetî pel ji daran)

   Payizan pelg ji daran diwerin.

2. hatin

   Tu were.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: وه‌رین‎

Tewîn

-wer-

Herwiha

• weran
• werihan
• weriyan
• werhan
• werihîn

Bide ber

• werin

Hevmane

• weşîn

Têkildar

• werandin

Jê

• weriyayî
• werî
• werok

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: ریزش )مو‎, برگ )‎, ریزش‎ → fa
• Îngilîzî: falling → en, affusion → en, ^?fall away → en, ^?fall out → en
• Tirkî: dökülmek → tr, serpilmek → tr, yüreklenmek → tr, saçalanmak → tr, ^?getirmek → tr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	werîn	werîn
Îzafe	werîna	werînên
Çemandî	werînê	werînan
Nîşandera çemandî	wê werînê	wan werînan
Bangkirin	werînê	werînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	werînek	werînin
Îzafe	werîneke	werînine
Çemandî	werînekê	werîninan

werîn mê

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Asitan bikra ziyaret çetr û seywan û tunab
  Da di çeşman min werîna xak-i herwek tûtiya
  Ya hebîb pê lê nihaî b'aniya wî ew turab — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: dökülme → tr, serpilme → tr, ^?getirme → tr, ^?döküm → tr