Sêvdîn
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
| Zayenda nêr a binavkirî | ||||
|---|---|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | |||
| Navkî | Sêvdîn | |||
| Îzafe | Sêvdînê | |||
| Çemandî | Sêvdînî | |||
| Nîşandera çemandî | wî Sêvdînî | |||
| Bangkirî | Sêvdîno | |||
| Zayenda nêr a nebinavkirî | ||||
| Rewş | Yekjimar | |||
| Navkî | Sêvdînek | |||
| Îzafe | Sêvdînekî | |||
| Çemandî | Sêvdînekî | |||
Sêvdîn nêr
- Navek lawan e.
- (Helbestvan Ehmedê) Nalbend dinivîse: “Ez Ehmedê kurê Emînê Nalbend im, babê min xelkê bajêrê Amêdiyê bû, mîrgeha paşayêt Mîr Sêvdîna li cihê Behdînan. — (Mihemed Çelkî: Qeftek gulan ji baxê kurdan, berhevoka helbestên Ehmedê Nalbend, Weşanên Han, Berlîn 2009)
Herwiha[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî [skrîpt hewce ye] (Seyfeddîn, “şûrê dînî”) ji سيف (seyf), hevreha maltî sejf (seyf), amharî ሰይፍ (seyif), aramî ܣܝܦܐ (seypa), îbrî סיף (seyf), yûnaniya kevn ξίφος (ksîfos) ji zimanekî kevn yê Deryaya Spî