şahîn

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Şahîn

şahîn zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

  1. (balinde) Baz, şehbaz, şimqar, terlan, laçin, dubirak, firindeyek jakaw anku dirinde ye
    • Teyrê dil bê tem'ekê nayête dest şehzadeyan
      Qûşçiyê şahîn di destê wî di bêazar-i bit
      Bende'ê Baxwey bivêt dê meylê sîm û zer nekit
       — (Melayê CizîrîDîwana Melayê Cizirî~1640)

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Têkildar[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

hevreha farisî شاهین‎ (şahîn), avestayî seêne-, sanskrîtî श्येन (şyêne-), têkilî sîmir. Şahin ya tirkî, շահէն (şahên) ya ermeniya kevn û շահեն (şahen) ya ermeniya nû ji îranî ne.

[biguhêre]

Navê zanistî[biguhêre]

Bi zaravayên din[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

şahîn

  1. şahane, mîrane, paşayane

Werger[biguhêre]