şivtan
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
| Zayenda mê ya binavkirî | ||
|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | şivtan | şivtan |
| Îzafe | şivtana | şivtanên |
| Çemandî | şivtanê | şivtanan |
| Nîşandera çemandî | wê şivtanê | wan şivtanan |
| Bangkirin | şivtanê | şivtanino |
| Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | şivtanek | şivtanin |
| Îzafe | şivtaneke | şivtanine |
| Çemandî | şivtanekê | şivtaninan |
şivtan mê
- şiv, çov, ço, çîv, darê zirav û terr
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- şiftal (darikê zirav, ji ber ku şivan pê li heywanan didin bi maneya qamçî jî tê bikaranîn)
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Herwiha[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji aramî ܫܒܛܐ (şevṭa), hevreha erebî سبط (sibṭ) û îbrî שבט (şibit, şivit) yan jî ji zimanên îranî, hevrehên din yên kurmancî çîv, ço, çiq, çeq, şiv, şivik, kirmanşanî ço, farisî چوب (çûb) û چوگان (çevgan), pehlewî çob û çovegan. Bo guherîna ç/ş bide ber şivan ya kurdî û چوبان (çûban, “şivan”) ya farisî.