şibîn

Kurdî

lêker, negerguhêz
navdêr, mê

Wate

1. Mîna tiştekê/î xuya kirin, wek tiştekê bûn.
   • Ew naşibe bavê xwe. (Ew mîna bavê xwe naxuye. / Ew ne wek babê xwe ye.)
   • Saz û gîtar dişibin hev. (Saz û gîtar mîna hev dixuyin. / Saz û gîtar hinekî wek hev in.)

Tewîn

-şib-

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: شبین

Herwiha

• şiban
• şibhan
• şibhîn
• şibhiyan
• şibhîyan
• şibihan
• şibihîn
• şibihiyan
• şibihyan
• şibiyan
• şibîyan
• şibyan

• şuban
• şubhan
• şubhîn
• şubîn
• şubhiyan
• şubhîyan
• şubihan
• şubihîn
• şubihiyan
• şubihyan
• şubiyan
• şubîyan
• şubyan

Têkildar

• şibandin

Ji

şib + -în

Jê

• şibî
• şibiyayî

Ji Wêjeya Klasîk

Sofi ji kêfa qudretê
Keyfa surrî bê şubhe ye
Ew ne wekî benka me ye— (Feqiyê Teyran ~1620, Feqiyê Teyran)

Werger

navdêr

• Elmanî: Bildnis ^→ de, gleichen ^→ de, ähneln ^→ de
• Erebî: ^?جانس ^→ ar
• Farisî: شباهت ^→ fa, شبيه بودن ^→ fa, شباهت داشتن ^→ fa
• Inglîzî: take after ^→ en, look like ^→ en, resemble ^→ en, ^?resemblance ^→ en
• Tirkî: benzemek ^→ tr, benzeyiş ^→ tr, dönüşmek ^→ tr, görünmek ^→ tr, benzeme ^→ tr, andırmak ^→ tr, çalmak ^→ tr

lêker

• Elmanî: ähnlich sein ^→ deentsprechen ^→ de, gleichen ^→ de, sich ähneln ^→ de, ^?Affinität ^→ de