şeytan

Ji Wîkîferheng
Here nagîvasyonê Here lêgerînê

Kurdî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

  • şeyṭan

Navdêr[biguhêre]

Şeytan bi dîtina hunermendekî

şeytan nêr

  1. (Îslam, Mesîhî, Cihûtî) Afirandiyê ku guneh û xirabiyan bi mirovî dide kirin, dijminê Adem û dûndeyên wî li gorî dînên Îbrahîmî şeytan soz daye ku hemî dûndeyên Adem ji riya rastiyê derxîne.
    • Xedda' û xeberbezîn û telbîs
      Şagirdê şe'ameta wî şeytan
      Şermende ji guhtina wî Buhtan
      (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)
  2. (mecazî) kesa/ê xirab yan xirabîxwaz

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Hevmane[biguhêre]

Têkilî[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî شيطان(şeyṭan) ji îbranî שטן(şeṭan), hevreha aramî ܣܛܢܐ (şaṭana). Peyva îbrî yekser yan jî bi rêya aramî wek Σατάν (Satan) ketiye yûnaniya kevn û jê belavî hemû zimanên ewropî jî bûye: latînî Satān, fransî, almanî û inglîzî Satan, spanî Satán, îtalî Satana, rûsî Сатана (Satana), portugalî Satã... Li aliyekî din li Rojhilatê forma bi rêya erebî belav bûye: farisî شیطان‎ (şeytan), tirkî Şeytan, hindî शैतान (şeytan), maratî सैतान (şeytan)...

Werger[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

şeytan

  1. şatir, fêlbaz, canbaz, hîlebaz, lêbbaz

Werger[biguhêre]

Tirkî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

şeytan

  1. şeytan, pelîd
  2. şeytanî