şet

Kurdî

1. seqet

rengdêr

Wate

1. seqet, kêmendam, qop, qoz, xûz, şel, şeht, şetik

Jê

• şetane
• şetik
• şetî
• şetkî

Ji wêjeya klasîk

Naçar-i ji hêşetê diçû dûr
Hemderd-i dibû digel şetê kûr— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)

Werger

• Elmanî: Bächlein ^→ de m

2. beş, pişk, parçe

navdêr, nêr

Wate

1. beşek yan parçeyek ji lîstikek ango yariyek werzişî:
   Di maça futbolê de di şetê yekem de ti gol nehatin kirin. (Di 45 deqeyên pêşîn de ti gol nehatin kirin.)

Ji

Ji erebî.

Bikaranîn

Rengdêr:

• şetbûyî

Werger

• Elmanî: Flüsschen ^→ de m, ^?Zufluss ^→ de m

3. robar, ro, rûbar

navdêr, nêr

Wate

1. robar, ro, rûbar, çem, herrik

Ji

Ji erebî.

Bikaranîn

Rengdêr:

• şetbûyî

4. xwehr birrî

rengdêr

Wate

1. çîtê anku qumaşê xwehr hatiye birrîn

Herwiha

• şit

Jê

• şitî

Tirkî

Navdêr

şet

1. girêdan, bestandin, şidandin
2. di muzîka Tirkî de meqamek (mûzîk)